Δεν Καταλαβαίνω

Η αλήθεια είναι ότι είμαι κολλημένος. Ναι, αδυνατώ να καταλάβω κάποια πράγματα. Βεβαίως, ευχαριστώ για την πληροφορία, καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου… μυαλό. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβω τον εθνικισμό. Όχι, δεν είμαι κανένα μέλος κρυφών ομάδων ούτε οργανώνω συνομωσίες. Απλώς δεν το κατανοώ, δεν το χωράει το ξερό μου το κεφάλι. Συγγνώμη.

Έχω μια χρόνια απορία. Ίσως να μπορεί να χαρακτηριστεί χρόνια ασθένεια, δεν ξέρω, ίσως να μην είμαι στα καλά μου, αλλά την έχω. Αν για παράδειγμα ένας διευθύνων σύμβουλος μιας πολυεθνικής υπογράφει καθημερινά αποφάσεις με τις οποίες σκοτώνει μέσω των εργασιακών συνθηκών χιλιάδες ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, φυσικά χωρίς καμία ηθική δικαιολογία, αν αύριο κληθεί να συμμετάσχει σε έναν πόλεμο τι πρόβλημα μπορεί να έχει να το κάνει με την ηθική υποστήριξη ολόκληρων χωρών; Γιατί να θεωρούμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι π.χ. πετυχημένος ή οτιδήποτε άλλο καλό και σούπερ ουάου, και την ίδια στιγμή να νιώθουμε ένα αβυσσαλέο μίσος για έναν άλλον που δεν έχει σκοτώσει ούτε κουνούπι, αλλά δεν είναι συμπατριώτης (έτσι θαρρώ το λένε); Και τι σημαίνει συμπατριώτης. Τι ακριβώς με χωρίζει από αυτόν που μένει στην FYROM ή στην Ταγκανίκα ή στον Δία; Δεν έχει δύο χέρια, δύο πόδια, ένα μυαλό κτλ; (αυτός από τον Δία πιθανόν όχι, αλλά το πιάνετε το νόημα) Επειδή τον λένε Τάδοφ Δείνοφ κι όχι Τάδε Δείνα κι επειδή τα ακαταλαβίστικα που μιλάει αυτός δεν τα καταλαβαίνουμε με τα ακαταλαβίστικα που ακούμε εμείς; Γιατί αν πω ότι η Κύπρος είναι τούρκικη θα με λιντσάρουν, ενώ αν πω ότι η Μακεδονία είναι ελληνική θα με χειροκροτούν; Κι αν πω ότι η Κορέα είναι κινέζικη γιατί θα γελάσουν και θα μου πουν κάποια κρυάδα με τον Τοτό ή για την γκόμενα από την Ταιβάν που γνώρισαν στο facebook; Όχι. Όχι. Όχι, δεν το καταλαβαίνω

Οκ εντάξει, το παραδέχομαι, είμαι μέλος αντεθνικής συνωμοσίας που θέλω να καταστρέψω τον πλανήτη. Ναι, ο πλανήτης με τα έθνη του και τους υπανθρώπους εεεεεε ανθρώπους τους είναι τέλειος και άψογος και πολλά άλλα και χρειάζεται μια φοβερή και τρομερή συνωμοσία για να καταστραφεί, οπότε είπαν να χρησιμοποιήσουν οι κακοί και την υποφαινόμενη σούπερ διάνοια για να ενισχύουν το οπλοστάσιό τους. Μεγάλη μου τιμή. Κι ο επόμενος που θα μου το πει μάλλον θα σκύψω το κεφάλι και θα του πω «ή κόψτο μου ή ράψε το δικό σου». Και ναι, τότε θα χω γίνει και πολύ κακός και αν σηκώσω την μπλούζα όλοι θα δείτε το τατουάζ της κακιάς μυστικής οργάνωσης στην πλάτη. Μπρρρρρρρρρρ. Δηλαδή κάπου εδώ σταματάω κι ο ίδιος να καταλαβαίνω τι λέω. Μάλλον τα γράφω για να δικαιολογήσω τον τίτλο.

Απλά μάλλον μου φαίνεται γελοίο να διαχωρίζομαι από το 99% των υπόλοιπων ανθρώπων (εκτός αν είμαι Κινέζος, αλλά κάτσε, αυτοί είναι Κινέζοι, δεν είναι άνθρωποι), διορθώνω, από το 76% των υπόλοιπων ανθρώπων (έβγαλα περίπου τους Κινέζους, κι ας μη συνεχίσω γιατί θα μείνω μόνος μου) απλά επειδή κάποια χρονική στιγμή κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν αφηρημένη τέχνη πάνω σε χάρτες. Είναι σαν να καθορίζω ολόκληρη την ζωή μου από τις μουτζούρες ενός μωρού πάνω στην ατζέντα μου. Και μάλιστα με την παράλογη υπόθεση ότι αυτό το μωρό έχει συζητήσει με άλλα μωρά πριν κάνει τις μουτζούρες, για να πάρουν μαζί την ευθύνη. Δεν το καταλαβαίνω.

Κι όλο αυτό στηρίζεται σε μια θεωρία που λέει ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι διαφορετικοί από τους άλλους λόγω φυλής; Ότι δηλαδή κυλάει στο αίμα τους όχι αίμα, αλλά κάτι βρώμικο; Ότι δεν έχουν αρτηρίες, μόνο φλέβες; Κάτι τέτοιο. Και ταυτόχρονα έχουμε και εμάς, που είμαστε οι καλύτεροι από όλους, και σε εμάς έρχονται πάντοτε οι χειρότεροι, μάλλον επειδή οι μέτριοι μας ζηλεύουν και θέλουν να μας καταστρέψουν. Ώπα ώπα παιδιά, εγώ είμαι εδώ, είπαμε και πριν, εγώ είμαι ο κακός καταστροφέας. Κάτσε όμως, αυτό κάτι μου θυμίζει… αυτή η θεωρία…. Πώς τον έλεγαν να δεις… Πίστλερ; Όχι, όχι, Χλώρερ. Χμμμμμ όχι αυτό… Έλα μωρέ, ένας με μουστάκι. Τέλος πάντων, ξέχνα το. Πάντως αυτουνού το όνομα δεν κάνει κανονικά να το αναφέρουμε. Αυτό κι αν δεν μπορώ να καταλάβω.

Εν τέλει τι είναι ο εθνικισμός… Σαν να μαλώνουν ένα μπιφτέκι και μια μπριζόλα στην ψησταριά για το ποιο είναι καλύτερο. Σόρυ παιδιά, δε θέλω να διακόψω, εγώ θα σας φάω και τα δύο, θα συνεχίσετε τον διάλογο κομμάτια. Εν τέλει δεν παίζει εγώ να μην καταλαβαίνω. Και δε νομίζω εγώ να κάνω τη συνωμοσία. Κάτι άλλο παίζει. Κάποιος κάνει συνωμοσία με τα νεύρα μου. Κάποιος θέλει να με ταράξει. Κάποιος προσπαθεί να με πείσει ότι, αν μάθω μια μέρα ότι έχουμε πόλεμο και πάω στον πόλεμο και βρω απέναντί μου κάποιον που μιλάει σουαχίλι και φοράει την ίδια απαίσια γελοία στολή σε άλλο χρώμα θα πρέπει να τον σκοτώσω επειδή μάλλον δεν είναι στην μόδα, και μετά θα πρέπει να πανηγυρίσω και να προσπαθήσω να κάνω high score και μετά να βρω αυτούς που είναι ωραίοι και μοδάτοι όσο εγώ κι είναι ντυμένοι με τα ίδια καταπληκτικά ρούχα και να πούμε πόσο ωραία ήταν και να κερδίσουμε και μετά να συνεχίσουμε κανονικά σαν να μην έγινε τίποτα, ενώ αν μάθω ότι κάποιος σκοτώνει κάθε μέρα 10.000 παιδάκια, εκτοπίζει ανθρώπους από χωριά, καταστρέφει οικολογικά συστήματα και βγαίνει δημόσια και μιλάει με άλλους εξίσου γλοιώδεις με αυτόν για προβλήματα για τα οποία δεν έχουν ιδέα με σκοπό να τα λύσουν για ανθρώπους για τους οποίους δεν έχουν ιδέα με τρόπους για τους οποίους μόνο αυτοί έχουν ιδέα, τότε θα πρέπει να τον θαυμάσω και να πω «να μπαμπά, έτσι θέλω να γίνω κι εγώ όταν μεγαλώσω». Κάποιος με κάνει να μην καταλαβαίνω.

Μάλλον θα ναι Αλβανός.